ABNY
Image default
Entertainment

Griezelig bewijs van Neanderthaler kannibalisme ontdekt in een Belgische grot

Griezelig bewijs van Neanderthaler kannibalisme ontdekt in een Belgische grot


De Neanderthaler beenderen gevonden bij Goyet grot

De botten droegen onmiskenbare tekenen van slagerij: inkepingen waarbij ze open werden gehamerd om het merg binnenin bloot te leggen, sneden die waren achtergelaten door messen die werden gebruikt om het vlees weg te scheuren. Ze waren verspreid door de grot samen met de overblijfselen van paarden en rendieren die op dezelfde manier geknipt en gekneusd waren. Toen de wetenschappers de skeletten samen verwerkten, vormden ze vijf mensen: vier volwassenen en een kind.

De overblijfselen, Neanderthalers die leefden in wat nu België is, dateren tussen de 40.500 en 45.500 jaar geleden, en zijn “onmiskenbaar bewijs” van Neanderthaler kannibalisme, zeiden wetenschappers deze week in het tijdschrift Scientific Reports.

Ze zijn niet de eerste van die vondsten – andere botten die suggereren dat de prehistorische mensachtigen hun eigen soort aten zijn ontdekt in Frankrijk, Portugal en Spanje. Maar de Belgische vindplaats is verder naar het noorden dan al het andere dat is ontdekt en dateert uit een tijd tegen het einde van het bestaan ​​van de Neanderthalers, in de paar duizend jaar voordat hun soort uitstierf.

De onderzoekers weten niet precies waarom de lichamen werden afgeslacht – was het onderdeel van een ceremonie? Een daad van wanhoop? Pure bloeddorst? In plaats daarvan zeggen ze alleen dat het “de aanzienlijke diversiteit in mortuatiegedrag onder de late Neanderthalers van die regio de periode benadrukt voorafgaand aan hun verdwijning”.

Een begrafenis is het bewijs dat de persoon werd gerouwd

Al tientallen jaren wijzen paleoantropologen naar uitvaartpraktijken als bewijs van de emotionele verfijning van de Neanderthalers. Een begrafenis is het bewijs dat de persoon werd gerouwd, zoals de logica gaat, en als ze werden gerouwd, betekent dat dat ze geliefd waren.

Maar de overblijfselen, die tienduizenden jaren zijn begraven, betekenen niet altijd wat we denken dat ze doen. Skeletten in Kroatië, die 100 jaar geleden werden geïdentificeerd als slachtoffers van kannibalisme, worden nu verondersteld te zijn verdorven door natuurlijke processen. In de jaren 1970 betoogde een paleoarcheoloog dat een Neanderthaler genaamd “Shanidar IV” op een bed van bloemen was gelegd omdat verpletterd stuifmeel onder de botten was gevonden.

“De Shanidar IV-gegevens zijn gebruikt ter ondersteuning van het idee dat Neanderthalers ‘de liefde voor schoonheid’ en ‘het volledige scala aan menselijke gevoelens’ kenmerkend voor de moderne mens voelden ‘, schreef de antropoloog Jeffrey Sommer in een recensie uit 1999 van de site. Maar meer recente analyse heeft die interpretatie van het skelet betwist – het is waarschijnlijker dat de bloemen daar door een dier zijn achtergelaten, zeggen wetenschappers. De onderzoekers die de Belgische botten bestuderen, zijn zich goed bewust van deze valkuilen. “Neanderthaler-mortuariumpraktijken … kunnen inzichten verschaffen over de sociale systemen van deze fossiele menselijke groep”, schrijven ze, maar die gedragingen “zijn moeilijk te interpreteren in paleolithische contexten.”

Dus houden ze vast aan wat ze hebben gevonden: 96 botten en drie tanden van vijf Neanderthalers, liggend in een grot met andere dierlijke resten in de buurt van de stad Goyet, België. Achter elkaar in elkaar gezet, vormden de overblijfselen vijf menselijke lichamen – vier waren tieners of volwassenen, de laatste was duidelijk een kind. Bijna een derde van de botten had snijwonden waar ze uit elkaar waren gehakt of het vlees was weggescheurd. Hun ribbenkasten vertoonden tekenen van opengebroken te zijn geweest.

Ze waren gebruikt om stenen gereedschappen te slijpen

De grotere botten, dijbenen en tibias waren ingesneden en putten, wat suggereert dat iemand had geprobeerd om ze open te breken om het merg weg te zuigen. Enkelen lijken hadden ook sporen van “retoucheren” – ze waren gebruikt om stenen gereedschappen te slijpen. Degene die deze mensen heeft opgegeten, heeft later hun lichaam als wetsteen kunnen gebruiken.

Andere dierlijke botten, die van rendieren en wilde paarden, vertoonden een soortgelijke behandeling.

X

http://www.slijpuniversiteit.nl/geschiedenis-mes/